Penthouse met ocean view

Hi. How are you going?

Vandaag was onze laatste dag met ons mobiele huisje

. Nog 245 km te gaan en dan was het tijd om afscheid te nemen. We zijn vanmorgen dus begonnen met de camper op te ruimen en schoon te maken en al onze spullen weer in de koffers te stoppen (dat was een hele klus). Nog even het toilet geleegd en het afvalwater geloosd en op weg naar Cairns (zeg: Kenns ).

Ook vandaag was het landschap weer erg afwisselend. Aan de ene kant hoge bergen aan de andere kant lage flood plains (vlaktes die bij hoog water onderlopen). Om een uurtje of twaalf kregen we allebei wel wat honger en zijn we effe bij McCafe wat wezen eten (croissantje, koffie, thee ed).

Rond een uur of twee kwamen we Cairns in rijden. Nog effe de camper afgetankt en de navigatie ons naar de verhuurder laten brengen. Na een korte inspectie, het papierwerk en een afscheidsknuffel

werd er voor ons een taxi gebeld en zijn we naar ons hotel gebracht; Mercure Harbourside in Cairns.

Nadat we ingecheckt hadden zijn we naar onze ‘kamer' gegaan. Blijkt dat we op de bovenste etage zitten in een kamer die meer op een suite lijkt dan op een kamer. Bovendien hebben we een prachtig uitzicht op zee

.

De rest van de middag hebben we lekker zitten chillen met een boekje, chipje en een borrel

.Om een uur of zes hebben we effe lekker gebadderd en zijn we gaan eten in het hotel restaurant. Heerlijk eten voor weinig geld en erg vriendelijke bediening.

Nu word het tijd om te gaan slapen. Morgen om 7.30 uur worden we beneden in de lobby opgehaald voor een dagje Great Barrier Reef...

Big Hug,

Petra en Michel

PS: Hoi Lisa, we hebben nog geen vulkaan gezien. Jammer he. Maar als we er een zien hoor je het gelijk! Dikke kus van ons.

On the road again...

Hi allemaal!

Na een heerlijk nachtje slapen, hebben we vanochtend ons ‘kamp' weer opgebroken. Van Airlie Beach zijn we onderweg gegaan naar Ingham. (Michel is dit verhaal aan het verwoorden en de batterij van de laptop is waarschijnlijk op voordat we begonnen zijn, haha...

).

Op onze weg uit Airlie Beach hebben we nog even wat foto's gemaakt en een stukje film geschoten van de oceaan en de haven. Daarna hebben we gereden, gereden, gereden en gereden. Heel enerverend dus... We zijn een paar keer gestopt en hebben even getankt, effe bij de KFC langs geweest (slecht ja, maar wel lekker

) en uiteindelijk zijn we langs de Jaroomba Falls geweest. We wilden even kijken hoe deze watervallen eruit zien.

De weg naar Jaroomba Falls is niet echt wat je noemt een asfaltweg zoals wij ze kennen, maar een echte Australische ‘dirt road'. Aanrader met een camper van 6 meter... Als je dan het nationale park in rijdt, dan moet je door de kreek in plaats van erover. Spannend hoor! Na al dit spektakel kwamen we aan bij de Jaroomba Falls, dachten wij. NOT! Daar vandaan moesten we nog 1,5 kilometer klimmen en over gladde rotsen lopen om bij de falls te komen.

Met het pootje van Petra leek het ons niet echt een goed idee om dit te gaan ondernemen en hebben we helaas rechtsomkeert moeten maken. Bovendien waren er daar onbeperkt ‘mozzies' (mosquitos). Dus zijn we maar op zoek gegaan naar onze camping.

In Ingham zijn we naar het info center gegaan (waar we zowat besprongen werden door de medewerkers, aangezien er hier op dit moment weinig te beleven is) en hebben van hen het advies gekregen voor een camp site naast het strand. Daar zijn we dus maar naartoe gegaan, het was niet anders...

. Nu staat de camper voor de allerlaatste nacht met ons geïnstalleerd en zitten we lekker buiten (Petra met haar koevoet op een emmer met allemaal kussens...).

Vanavond gaan we lekker chillen en morgen komen we dan echt alweer aan in Cairns, het eindpunt van onze camper trip. Maar zover is het nog niet, nu eerst nog een lekker avondje, nachtje en ochtendje in ons eigen huisje op wielen...

Veel liefs, Petra en Michel

PS. In de laatste fotoserie zitten ‘alle' foto's van de laatste week!

CROC Safari

Hi allemaal!

Met mijn voetje (zeg maar voet) gaat het wel oké. Erg groot, dik en blauw, maar ik kan er redelijk mee uit de voeten (leuke woordspeling zeg...). Het gaat dus alweer ietsjes beter.

Zoals gisteren geschreven zijn we vandaag op Crocodile Safari gegaan in Proserpine, een dorpje naast Airlie. Het was ontzettend gaaf! Vanochtend zijn we met een bus naar de middle of no-where gebracht en daar stond een grote campingplaats met een enorm tentdoek erboven. Twee rangers, Mark en Col (welke bij Boskalis gewerkt bleek te hebben; de wereld is echt klein), waren onze gidsen voor vandaag en we begonnen met de morning tea. De thee was gemaakt in een ‘billy' (tinnen emmer) en we kregen ‘damper' (een kruising tussen brood en cake), allebei gemaakt boven een kampvuur. Ik vond het beide niet echt lekker, maar ja... met mijn verfijnde smaakpapillen...

In verband met het tij (de rivier zakt en rijst elke dag 4 meter!

) zijn we begonnen met de tour over land om vogels te spotten en de mangrove bossen te verkennen. Met een tractor en daarachter vier overdekte wagentjes zijn we de zogenaamde ‘wetlands' ingegaan. We zijn hier nu aan het einde van het regenseizoen, dus alles is enorm groen en nat. Echt van die moerassen. Een maand geleden scheen het volledig onder water te staan daar. Dat is ‘normaal', dan treedt de rivier buiten zijn oevers. Het is een zoutwater rivier en mondt uit in zee.

Op de landtour hebben we wat inheemse vogels met ‘chicks' gezien (dat zijn geen meisjes, maar kuikentjes...

), vee (hele grote witte, bruine, of zwarte koeien met een hele achterlijke bult in hun nek) en veel verschillende plantensoorten. Daarbij hebben we veel uitleg gehad over hoe de Aboriginals deze planten gebruikten. Heel interessant. Er stond vandaag lekker veel wind, dus het was goed uit te houden en we hadden geen last van musquitos enzo. Toen we terugkwamen bij het kamp, stond er een echte Australische lunch voor ons klaar. BBQ dus... Het was erg lekker en goed verzorgd (ze hadden zelfs mayo, haha). Bovendien waren we lekker buiten.

Na de lunch gingen we de rivier op. Dit was al een belevenis op zich. Echt gaaf, zo'n modderige snelstromende rivier tussen de mangroves. Dat zie je normaal gesproken alleen op de t.v.!! Camera en fototoestel in de aanslag gingen we op zoek naar krokodillen. Estuarine crocs wel te verstaan (spreek uit Estuuarijn). Deze worden zo genoemd omdat ze zowel in zoet als in zout water kunnen leven. In de rivier leven wel 150 crocs, dus de kans was groot dat we ze tegen zouden komen. Raar idee hoor dat dat onder je bootje doorzwemt! We hebben het dan ook over grote krokodillen he, zo tussen de 3 en 6 meter groot!

De kleintjes worden uitgeroeid door de grote...

Na een paar bochten was het al raak en zagen we een krokodil het water in glijden. Helemaal gaaf natuurlijk, maar het werd nog beter... Op een gegeven moment zagen we een croc helemaal bovenin tussen de mangroves liggen (daar gekomen i.v.m. het hoge tij), een van wel 4 meter!! Die lag te zonnen en was helemaal niet onder de indruk van onze aanwezigheid. We zijn zowat bij de oever geweest en hebben het dier op alle mogelijke manier kunnen filmen en fotograferen. Wat een gevaarte en dit was nog een relatief kleine... Heel indrukwekkend. Nog geen 100 meter verder lag een vrouwtje, deze was kleiner maar ook erg mooi. Daarna hebben we er nog een aantal op de oever zien liggen en het water in zien glijden en hebben we een croc nest gezien op de oever.

Aan het einde van de 2 uur durende tour hebben we nog een ‘mud crab' gevangen. Het voornaamste eten van de crocs. Die kunnen ook heel erg groot worden (geen 2 meter he, het blijft een krab...

). Na deze indrukwekkende ervaring hebben we nog 2 echte krokodillen hoofden bekeken en een schedel van een croc, die door een grotere croc omgelegd was. Het lijkt de maffia wel in die rivier...

De bus stond weer klaar en we zijn weer netjes teruggebracht naar ons park. Daar zijn we na alle ‘inspanningen' nog lekker even het zwembad in geplonsd en hebben we lekker buiten nog wat gedronken. Nu zijn we net klaar met ons niet zo sjieke (maar niet minder lekkere) Chicken Tonight diner. Wat zullen wij vanavond heerlijk slapen, na deze fantastische dag!

Bye ya'all!

Petra en Michel

PS. Lieve zus, we denken aan je. Komt allemaal goed he! X

Bounty eilanden

Hallo allemaal!

We zijn vandaag aangekomen in Airlie Beach. Dit is de ‘gateway' naar de Whitsunday Islands (Pinkster eilanden); een stuk of 50 eilanden voor de kust voor het Great Barrier Reef. Allemaal witte ‘bounty' eilandjes met wuivende palmbomen en veel flora en fauna erop en eromheen.

Vanochtend zijn we alweer redelijk vroeg vertrokken (zo rond 9 uur, half 10) en hebben we een mooie weg gereden naar hier. Michel heeft onderweg een slang gezien van ongeveer een meter (ik zat natuurlijk helaas net met mijn hoofd in een zak chips...

). Met mijn voet gaat het alweer wat beter. Het is ontzettend dik (echt zo'n olifanten poot nu...), maar ik kan er alweer een beetje op staan. Gelukkig! Michel heeft de kilometers van vandaag dus weer gereden. We zijn al met al 4,5 uur onderweg geweest vandaag.

We staan nu op een hele mooie camping met allemaal vreemde vogels om ons heen. Het is de hele dag weer rond de 30 graden geweest, net als voorgaande dagen. Echt heerlijk, maar we merken toch dat we veel uit de zon blijven wanneer mogelijk. Deze staat recht boven ons en is echt heel erg heet. Veel petjes/ hoedjes en zonnebrilop, insmeren (terwijl we normaal toch echt allebei niet verbranden) en lekker in de schaduw zitten. En dat terwijl het al einde zomer is hier! Ik wil niet weten hoe het hier hartje zomer is in het binnenland...pfff...zweten...

We hebben vanmiddag lekker een wasje gedraaid en alles hangt buiten te drogen. Op dit moment zitten we lekker buiten onder de sterrenhemel; ik zit dit verhaaltje te typen en Michel is effe aan de phone met z'n mams. Druk dus, NOT!

We gaan nu lekker een borreltje nemen en strax weer slapen. Morgen gaan we namelijk op Croc safari... Spannend! Hopelijk volgen er daarna nog verhalen...

Greetings from Down under,

Petra en Michel

Olifantenpootje...

Hoi allemaal!

Wij zitten nu telkens op campings zonder internetgelegenheid, dus we tikken wel ons verhaal, maar we kunnen het niet plaatsen!

Daarom nu meerdere tegelijk, alleen de foto's lukken nog niet. Hopelijk morgen..

Vandaag was een lange dag. We zijn om 8.15 uur vertrokken richting Marlborough (van die sigaretten ja...). Hier zouden we 8 uur over rijden, dus we wilden vroeg weg. Dat kwam mooi uit want ik was al heel vroeg wakker! Ik raak eindelijk een beetje uitgeslapen denk ik... Maar goed, tijdens het rijden zijn we meerdere keren gestopt voor een ijsje of even wat te drinken uit onze eigen koelkast. Heel ontspannen allemaal en we zijn ook nog een heel schattige walibi tegen gekomen. Die zat aan de rand van de weg te sight-seejen. Blijft toch leuk hoor!

Helaas verliep de rest van de dag anders dan gepland. In het begin van de middag waren we ook weer even gestopt en hadden we lekker wat fruit (zeg maar appelmoes) zitten verorberen. Op het moment dat Michel nog even ging toiletteren en ik alles weer aan het klaarmaken was voor vertrek, ben ik door mijn enkel gegaan. En niet zo zuinig ook... Ik stapte van boven onze cabine in en dat ging verkeerd, waarbij ik uiteindelijk met de zijkant van mijn voet op de grond stond.

Dat was een flinke krak en het was flink schrikken. Zit je dan in de middle of no where. Michel schrok zich waarschijnlijk ook een hoedje toen hij terugkwam en mij huilend op de grond trof (ja, het deed een beetje zeer...). Toch moesten we weer verder en na een klein uurtje hebben we zo'n beetje alle kussens die we konden vinden onder mijn voet en been gelegd. De wegen hier zijn af en toe nogal hobbelig (understatement), dus dat dempte een beetje.

Uiteindelijk zijn we na nog een paar keer stoppen (ik moest telkens plassen, dat zal je net zien..) en veel diepe zuchten aangekomen in Marlborough. Nou wonen daar drie kippen en een ei

, dus we zijn maar doorgereden naar Clairview. Hele rit voor Michel, want ik kon natuurlijk niet rijden en hij had er al aardig wat uurtjes op zitten. Gelukkig is hij een echte bikkel. In Clairview hadden ze een camping aan het strand (voor minder doen we het niet meer, haha ) en waren we rond half 6 op onze plek geïnstalleerd.

Het was de hele dag mooi weer geweest, maar er stond 's avonds geen wind dus het was vreselijk benauwd, zelfs aan het strand. Daarom hebben we lekker in ons huisje gezeten, gegeten en effe geslapen met de airco op 100. Heerlijk zeg! Aangezien mijn pootje toch wel erg zeer doet hebben we nog even overwogen om naar het ziekenhuis te gaan, maar ik vind het toch niet nodig. Het voelt hetzelfde als voorgaande keren, dus het is goed verstuikt

. Kunnen we weinig mee doen. Het is in ieder geval niet gebroken, dus look at it from the bright side he!

We gaan nu lekker effe Pirates of the Caribbean kijken en dan zien we vannacht en morgen wel hoe het dan gaat. Het zal allemaal wel goed komen, gewoon rustig aan. Ik houd jullie op de hoogte...

Bye bye,

Petra en Michel

Parijs-Dakar

Hi ya'all!

Vanochtend waren we al heeeeel vroeg wakker (al om 05.32 uur,...pfff). Gelukkig was ik gisteren al vroeg gaan slapen, want anders word ik echt niet wakker om deze tijd hoor! Maar goed, lekker effe een broodje gegeten en de spulletjes bij elkaar geraapt, want vandaag gingen we naar Fraser Island. Dit is het grootste zandeiland ter wereld, net voor de kust hier, waar volledige regenwouden op groeien en grote zoetwatermeren ontstaan zijn.

We zijn om 06.20 uur opgehaald en naar de ferry gebracht. Om 06.45 uur vertrok deze en binnen een rustig half uurtje varen werden we op Fraser afgezet. Daar stond onze tourguide John Riley (aka J.R.) te wachten op ons en nog wat andere mensen. Na een kort stukje lopen hebben we ons vervoersmiddel van vandaag bemand: een bus/ vrachtwagen. Heel het eiland is zand, dus de wegen ook....

Daar heb je wel een goeie 4x4 voor nodig! De wagen leek een beetje op een Parijs-Dakar auto. Na de eerste 5 minuten vroeg ik me echt af waarom ik in godsnaam mee gegaan was en waarom ik toch geen reisziekte pilletje had ingenomen. Wat een geschud en gewiebel!! Dit had ik nog nooit meegemaakt. Het was erger dan de ergste turbulentie ooit gehad! Maar het bleek dat het wende. We zijn het eiland overgestoken naar 75 mile beach. Hier mag je op het strand 80 km per uur, want dit is de snelweg. Echt heel apart, maar ik vond het allemaal prima want dit was wat minder hobbelen... We zijn gestopt bij Eli Creek waar we door het water moesten waden (helemaal helder) en waar we een gigantische spin (zeker 10 cm doorsnede... whaaaa!!!) op de foto hebben gezet. Daarna hebben we het Maheno scheepswrak en de Pinnacles (bergen van gekleurd zand) bezocht. Allebei erg mooi. De oceaan was een definite no-go: de stroming is veel te sterk en in een meter diep water jaagt de tijgerhaai. Niet aan te raden dus... Daarna hebben we lekker geluncht en zijn we een aantal malen aangevallen door huge paardenvliegen. Heel ontspannen...

Na de lunch zijn we naar Central Station (nee, dat is geen station) gehobbeld. Dit is de oudste nederzetting van Fraser Island. Van daaruit zijn we onze rainforest walk gestart. Een wandelroute dwars door het regenwoud van bijna 2 km. De wandeling was heel erg mooi en erg vochtig. Na een klein uurtje waren we weer bij de bus/ vrachtwagen. Die bracht ons naar Lake McKenzie. In een woord: WOW! Echt ontzettend mooi zeg. Een kristalhelder blauw zoetwatermeer waar we heerlijk in gezwommen hebben met een wit ‘bounty' strand, temidden van de bossen en regenwouden.

Prachtig!

Bijna de bus terug gemist (hoe kan het ook anders, ik moest nog effe naar het toilet...), maar toch weer veilig afgezet bij de ferry. Daar troffen we nog een Dingo (wilde hond en op het moment erg agressief) en pijlstaartroggen in de ‘haven'. Om 18.00 uur waren we weer terug en hebben we lekker pannenkoeken gegeten. Een lange dag, maar heel indrukwekkend. We hadden het voor geen goud willen missen! Nu zijn we in de camper en regent het buiten. Niks erg, wij zitten lekker droog...

Doeidoei,

Petra en Michel

Boeh toeter en croissantbus...

Hallo allemaal!

Ons ontbijt in Noosa was weer een bijzondere. Na de melkboer met bijpassende Boeh-toeter werden we in Noosa verrast door de croissantbus met bel...

Het ritje van Noosa naar Hervey Bay was een korte dus we hoefden ons niet te haasten. Relaxt ons ontbijtje gegeten en om 10.00 uur sharp reden we weg. Na de eerste 150 km over Bruce Highway te hebben gereden, zijn we de snelweg afgegaan en hebben we de Toerist route genomen en zijn we nog even in River Heads geweest. Rond 14.00 uur kwamen we aan in Hervey Bay en hebben we even lekker geluncht bij de Mac. Zo'n McChicken smaakt gelukkig overal hetzelfde. (al zijn ze in Australië wel zo chauvinistisch dat ze overal opzetten dat het in allemaal Australië gemaakt wordt. Zelfs op de verpakking. Nog erger dan de Fransozen... no offense P&R)

Na bezoek aan de toeristen info hebben we weer een mooie camping gevonden letterlijk aan het strand. Hier blijven we 2 nachten. 's Middags hebben we onze tour naar Fraser Island geboekt, even over het strand gelopen, vriendjes geworden met de plaatselijk fauna en 's avonds lekker genixt en boekies gelezen buiten. Toen we onze tanden gingen poetsen kwamen we een possum (buidelrat) tegen en vlogen er grote vleermuizen over de camping

.

Pe is al vroeg gaan slapen, want we moeten morgen weer vroeg op. Om half 6 gaat de wekker... belachelijk hè. Je kunt wel zien dat we niet op vakantie zijn!!

Dikke X

Petra en Michel

Crocs!!!!

Hey there Mates!

De ‘change of plans' om een dag langer in Byron Bay te blijven, in plaats van door te rijden naar Brisbane, was een goede keuze. Het is wel lekker om 's morgens rustig wakker te kunnen worden (zeker voor Petra

) en een dagje niet je spullen te hoeven oppakken en te verkassen.

We hebben eerst lekker rustig ontbeten en ons dingetje gedaan. De financiën wat bekeken en een beetje georganiseerd in de camper. Daarna zijn we samen via het strand naar Byron Bay centrum gelopen. Byron Bay is een redelijk rustig dorpje met een relaxte sfeer. Een beetje wat je je voorstelt van een Hippie/Surfers dorp. We zijn opzoek gegaan naar een surfschool om nu eindelijk zelf ook eens op zo'n plank te staan en de golven te berijden. Onderweg kwamen we echter een Aboriginal Arts winkeltje tegen. Hier kon je allerlei door Aboriginals gemaakte schilderijen, tekeningen, boemerangs en didjeridoos kopen. De uitgelezen mogelijkheid natuurlijk om een mooi souvenir te kopen die ook nog eens de Aboriginal cultuur ondersteund. (je kunt ook ‘Aboriginal' kunst vinden in Australië die de winkelier en de Chinese cultuur ondersteunen

). Na een klein uurtje te hebben rondgekeken en overlegt wat we mooi vinden hebben we uiteindelijk een didjeridoo uitgekozen. En omdat dit redelijk lastig is mee te nemen met alle vluchten en verplaatsingen die we nog moeten maken wordt dit voor $85 met DHL vooruitgestuurd naar Nederland. En als je dan ook nog langs een schoenenwinkel komt lopen met voor Nederlandse begrippen heel goedkope Uggs dan is de vrouw natuurlijk helemaal niet meer te houden... Hierna nog wat boodschappen gedaan en toen was het echt tijd om terug naar de camping en daarna naar het strand te gaan.

Op de camping hebben we even ons weblog verder bij zitten werken. Terwijl we daar rustig zaten vlogen de Kookaburra's ons om de oren. Eentje kwam zelf een halve meter van ons vandaan op het hekje zitten en zat ons recht aan te kijken.

Daarna zijn we toch echt naar het strand gegaan. Het was heerlijk rustig en we hebben lekker van zon, zee en strand genoten. Tegen het einde van de middag zijn we het strand afgelopen naar het meest oostelijke puntje van het vaste land van Australië want dat was uiteindelijk ook een van de redenen om Byron Bay te bezoeken.

Vanmorgen (woensdag 18 maart) zijn we vroeg opgestaan om naar Beerwah te rijden. Hier bevindt zich de Australia Zoo. De dierentuin van wijlen Steve ‘crocodile hunter' Irwin. Australia Zoo is echt een onwijs mooie ruim opgezette dierentuin met heel veel groen en ruime verblijfplaatsen voor de dieren. Daarnaast hebben ze ook mogelijkheden om oog-in-oog te staan met koala's, kangoeroes en walibi's.

We hebben allebei al deze dieren geaaid. En ook de show in het ‘Crocoseum' was erg gaaf. Maar jullie moeten de foto's en de video maar kijken om echt te kunnen zien hoe gaaf dit was. Bij de foto's zien jullie ook een enorme krokodil waarbij ik mijn hoofd in zijn bek steek en waar Petra op ligt. Ergens in Australië zwemmen daadwerkelijk zulke grote ‘Salties' rond. Wij hopen ze niet tegen te komen... Later vandaag zijn we doorgereden naar Noosa Heads. Morgen rijden we een klein stukje door naar Hervey Bay en gaan we ons voorbereiden op Fraser Island.

Dikke knuffel Petra en Michel